آزمایش آنتی بادی ضد کاردیولیپین Anticardiolipin Antibody
نام های مترادف
- ACA
- ACA - IgM
- ACA -IgG
آنتي‌بادي ضدكارديوليپين در زمرة آنتي‌بادي‌هاي ضدفسفوليپيد قرار گرفته و ممكن است فعاليت ضدانعقادي داشته باشد (شبيه به آنچه در ضدانعقادي لوپوس ديده مي‌شود).
سندرم آنتي‌بادي ضدفسفوليپيد (antiphospholipid antibod syndrome) به مجموعه‌اي از تظاهرات باليني گوناگون شامل ترومبوزهاي مكرر غيرالتهابي شريان‌هاو يا وريدهاي كوچك يا بزرگ و سقط جنين اشاره دارد كه با تيترهاي بالاي آنتي‌بادي سرمي ضدفسفوليپيدهاي آنيونيك (مثل كارديوليپين) همراه است. به عبارت دقيق‌تر، آنتي‌بادي‌ها بر عليه اپي‌توپ‌هاي پروتئيني موجود در پلاسما هستند كه اپي‌توپ‌هاي مذكور در پي اتصال بتا - 2 - گليكوپروتئين يك، به چنين فسفوليپيدهايي بارز مي‌شوند.
اين آنتي‌بادي‌ها در خارج از بدن در ساخت مچموعه‌هاي فسفوليپيدي اختلال ايجاد كرده و لذا از انعقاد جلوگيري مي‌كنند ولي اين آنتي‌بادي‌ها در داخل بدن باعث افزايش انعقادپذيري مي‌شوند. روز به روز و در تعداد بيشتري از وضعيت‌هاي افزايش انعقادپذيري آنتي‌بادي‌ها بعنوان عامل اصلي اختلال شناخته شده‌اند.
بطور مثال حدود 20% از بيماراني كه اخيراً سكته مغزي داشته‌اند معلوم شده كه آنتي‌بادي ضد كارديوليپين داشته‌اند، در حالي كه در رده‌هاي سني مشابه كه سكته مغزي نكرده بودند اين آنتي‌بادي يافت نشده است.
محدوده مرجع
منفي
كاربرد
تشخيص افتراقي ترومبوزهاي راجعه، سندرم‌هاي شبه - لوپوس، موارد مثبت كاذب VDRL يا RPR و از دست دادن مكرر جنين و ندرتاً خونريزي‌هاي شديد.
محدوديت‌ها
سطوح ACA با روش ELISA داراي قابليت تكرارپذيري ضعيفي است. ACA در عفونت‌ها، التهابات، بيماري‌هاي اتوايميون و سرطان‌ها مي تواند به صورت موقت وجود داشته باشد
متدولوژي
از روش ELISA براي سنجش ميزان آنتي‌بادي‌ها IgG و IgM ضدكارديوليپين استفاده مي‌شود
تداخلات دارويي
مصرف كلرپرومازين، پروكائين آميد، ديلانتين، پني سيلين، هيدرالازين و كينيدن ممكن است موجب نتيجه مثت كاذب شود
اطلاعات تكميلي
- بيماران مبتلا به سندرم آنتي‌بادي ضدفسفوليپيد به دو دسته تقسيم مي‌شوند: تعداد زيادي يك بيماري خودايمني شناخته شده مثل لوپوس اريتماتوي سيستميك دارند و مابقي موارد هيچ شواهدي دال بر لوپوس نداشته و تنها تظاهرشان وضعيت افزايش انعقادپذيري است.
- گاهي اين سندرم مي‌تواند در ارتباط با داروها و عفونت‌هاي خاص ايجاد شود. وجود آنتي‌بادي ضدكارديوليپين بطور كاذب تست‌هاي سرولوژيك سيفليس مثل VDRL يا RPR را مثبت مي‌كند زيرا آنتي‌ژن مورد استفاده در تست‌هاي استاندارد تشخيص سيفليس، همراه با كارديوليپين مي‌باشد.
- اينكه چگونه آنتي‌بادي‌هاي ضدفسفوليپيد باعث وضعيت افزايش انعقادپذيري مي‌شوند هنوز مشخص نيست اما تعدادي توجيهات احتمالي وجود دارد كه عبارتند از: فعال‌سازي مستقيم پلاكت‌ها، مهار ساخت PGI2 توسط سلول‌هاي آندوتليال، يا تداخل در توليد يا فعاليت پروتئين C كه جزء پروتئين‌هاي اصلي ضدانعقادي است.
- اگر چه آنتي‌بادي‌هاي ضدفسفوليپيد همراه با اختلالات ترومبوز دهنده هستند اما مي‌توانند در 5 تا 10% افراد عادي هم يافت شوند. بنابراين جهت ايجاد سندرم آنتي‌بادي ضدفسفوليپيد وجود اين آنتي‌بادي‌ها ضروري است اما كافي نيست.
